Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051113 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.1 (4F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051113 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >menu "De baron" is een verhaal. Maar waar bij traditionele verhalen de tekst die de lezer voorgeschoteld zal krijgen al van tevoren vast staat, en hij of zij deze alleen maar tot zich hoeft te nemen, wordt van de lezer bij een interactief verhaal als "De baron" meer eigen inbreng verwacht. Telkens wanneer het programma een stuk tekst heeft getoond verschijnt er een prompt op het scherm, waarachter u verwacht wordt een opdracht in te typen. Door middel van deze opdrachten stuurt u het verhaal een bepaalde richting in. U speelt dus zelf een actieve rol in de fictieve wereld. Centraal in het verhaal staat een hoofdpersoon, die de computer met u identificeert. U bestuurt de hoofdpersoon door hem opdrachten te geven. Wanneer u de opdracht 'BEKIJK BED' intypt, zal de hoofdpersoon naar het bed kijken, wat een meer gedetailleerde beschrijving van dit voorwerp oplevert. Typt u 'PAK DE KNUFFEL', dan wordt de knuffel opgepakt; bij 'OPEN DEUR' zal de hoofdpersoon de deur proberen te openen; et cetera. Experimenteer vooral met deze en andere werkwoorden, een deel van het plezier van interactieve fictie is het uitzoeken wat er allemaal mogelijk is in de fictieve wereld. U dient er wel rekening mee te houden dat het programma maar een beperkte woordenschat en grammaticale kennis heeft, en dus het beste in zo kort mogelijke zinnen aangesproken kan worden. Waar 'PAK DE KNUFFEL' en 'PAK KNUFFEL' allebei werken, zal 'RAAP HET PLUIZIGE BEEST OP' waarschijnlijk geen effect meer sorteren, en is 'ZOU JE ALSJEBLIEFT DE KNUFFEL WILLEN OPPAKKEN?' voor de computer helemaal niet meer te begrijpen. Probeer dus in het algemeen uw doel met korte opdrachten, gebruik makend van zo simpel mogelijke werkwoorden, te bereiken. Men dient het programma echter ook niet te onderschatten. Complexe zinnen als 'LEG DE KLEDING OP DE STOEL', 'OPEN DE DEUR MET DE BRONZEN SLEUTEL' en 'LEG ALLES OP TAFEL BEHALVE DE KRUIK' worden door veel programma's zonder moeite begrepen, als die voorwerpen althans aanwezig zijn in de fictieve wereld. Tot slot is het nuttig u te bedenken dat de complexiteit van het programma beperkt is, en dus niet een hele wereld gemodelleerd kan worden. Zo is het in het algemeen het geval dat het programma wel bijhoudt in welke kamer u bent, maar niet waar u precies in die kamer bent, of welke kant u op gedraaid staat. Opdrachten als 'LOOP NAAR DE KAST' en 'DRAAI JE OM' zullen dus in de meeste verhalen geen effect hebben. Wanneer u meer interactieve fictie leest ontdekt u vanzelf welke aspecten meestal wel, en welke meestal niet worden gemodelleerd in verhalen. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] Welke opdrachten een gegeven verhaal begrijpt kan sterk verschillen, maar er is een basis van algemene en zeer handige opdrachten die vrijwel elk verhaal begrijpt. De volgende opdrachten zullen u in bijna elk verhaal van pas komen; er wordt ook een Engelse variant gegeven, omdat het overgrote merendeel van de interactieve fictie nu eenmaal in het Engels is: KIJK: Ook afgekort als K. Deze opdracht laat de hoofdpersoon rondkijken, en toont u zo nogmaals de beschrijving van de kamer waar hij of zij zich in bevindt. (In het Engels: LOOK en L.) BEKIJK : Ook afgekort als B of X. De hoofdpersoon zal nauwkeuriger kijken naar de persoon of het voorwerp dat u hem of haar vraagt te bekijken. Het is meestal verstandig om alles wat u belangrijk lijkt voor het verhaal te bekijken wanneer u het tegenkomt. Bekijk ook eens de dingen die u bij zich draagt, of de hoofdpersoon zelf: BEKIJK ME, X MIJ, of iets dergelijks. (In het Engels: EXAMINE en X.) INVENTARIS: Ook afgekort als I. Dit commando toont alles wat de hoofdpersoon bij zich draagt; dus alles wat u heeft opgepakt, en eventuele dingen die de hoofdpersoon al vanaf het begin van het spel bij zich had. Het is vaak een goed idee I te typen aan het begin van een verhaal. (In het Engels: INVENTORY of I.) GA : Er zijn tien standaard richtingen: NOORD, ZUID, WEST, OOST, ZUIDWEST, ZUIDOOST, NOORDWEST, NOORDOOST, OMHOOG en OMLAAG. Deze kunnen allemaal afgekort worden, tot respectievelijk: N, Z, W, O, ZW, ZO, NW, NO, H en L. Bovendien kan het GA commando weggelaten worden: GA NOORD, NOORD, GA N en N hebben dus allemaal hetzelfde effect. Sommige verhalen laten ook andere manieren van voortbewegen toe: GA IN AUTO, bijvoorbeeld, of GA NAAR SLAAPKAMER. Dat zal u zelf moeten uitzoeken. (In het Engels: N, S, W, E, SW, SE, NW, NE, U, D. Vergeet daar ook de werkwoorden ENTER en EXIT niet.) Een korte lijst met werkwoorden die voor zichzelf spreken: PAK of NEEM LEG , LEG NEER of LAAT VALLEN LEG OP OPEN SLUIT GEEF AAN DRAAG ONTSLUIT MET En in "De baron" kunt u met mensen spreken door PRAAT MET te typen. Enzovoorts. Probeer vooral door experimenteren erachter te komen welke werkwoorden werken in een bepaalde situatie, en welke niet. Wanneer de schrijver van een verhaal zijn werk goed gedaan heeft, dan zal de optie die u het meest logisch lijkt ondersteund worden. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] De meeste interactieve verhalen ondersteunen een aantal belangrijke meta- opdrachten. Deze hebben geen invloed op het verhaal, maar kunnen voor de lezer wel zeer nuttig zijn. SAVE of OPSLAAN: U geeft een bestandsnaam in, en de huidige stand van het verhaal wordt bewaard, zodat u er later weer naar kunt terugkeren. LOAD of INLEZEN: U geeft een bestandsnaam in, en de daar opgeslagen positie van het verhaal wordt hersteld. Met behulp van SAVE en LOAD kunt u voorkomen dat u het verhaal opnieuw moet beginnen wanneer u iets gevaarlijks probeert te doen en dat verkeerd afloopt. RESTART of HERSTART: Hiermee start u het verhaal helemaal opnieuw. QUIT of EINDE: Hiermee sluit u het verhaal af. Het programma zal u om een bevestiging vragen. In plaats van 'ja' en 'nee' kunt u ook 'j' en 'n' typen. UNDO: Hiermee kunt u de opdracht die u het laatst heeft ingevoerd ongedaan maken. Het spel keert terug naar de toestand waarin het daarvoor was. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] "De baron" is geen traditionele text-adventure. Er zijn geen puzzels om op te lossen, en u kunt niet winnen of verliezen. Het is heel letterlijk interactieve fictie, niet een spel. Het doel is de fictionele wereld en de verontrustende thematiek van het verhaal zo intens mogelijk te beleven. Er zijn een aantal zaken die de speler in zijn achterhoofd dient te houden tijdens het lezen van het verhaal. Er is geen enkele mogelijke manier om het spel in een toestand te krijgen van waaruit het niet meer af te ronden valt. Men kan ook niet onverhoeds een einde bereiken voordat het verhaal bij het werkelijke eindpunt is aangekomen. Bovendien is het verhaal zo ontworpen dat vrijwel elke zinnige actie het verhaal een stap vooruit helpt: er is in feite geen enkel echt obstakel op de weg. De vraag is niet OF de lezer naar het einde van het verhaal weet te komen, maar HOE hij of zij daar komt. Wat de lezer zich dus dient af te vragen tijdens het spelen is niet: gaat deze actie mij helpen het verhaal af te ronden?, maar: vind ik deze actie passend, mooi, verontrustend of anderszins thematisch interessant? Wanneer men ergens een bijl tegenkomt, dan kan men die oppakken of niet; geen van beide is noodzakelijk om het verhaal door te komen. De keuze is thematisch: wil je een verhaal vertellen waarin de hoofdpersoon met een bijl in zijn handen zijn problemen tegemoet treedt, of liever een verhaal waarin hij ongewapend zijn gelijk gaat halen? Het verhaal bevat een aantal belangrijke knooppunten, die allemaal op veel verschillende manieren kunnen worden afgehandeld. De keuzes die de speler hier maakt zullen van grote invloed zijn op de betekenis van het verhaal; en dat is waar het in "De baron" om te doen is: de lezer treedt op als een scheppende thematische kracht, die de symbolen en handelingen naar zijn eigen smaak en inzicht aaneenrijgt. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] In dit verhaal is een tragisch en mogelijk schokkend thema aan de orde. "De baron" is dan ook zeker niet geschikt voor kinderen; ik adviseer een leeftijdsgrens van tenminste vijftien jaar. Ook wie er geen behoefte aan heeft geconfronteerd te worden met fictieve narigheid kan dit verhaal beter links laten liggen. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >pak grond Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >pak schedel Je wordt liever niet herinnerd aan het falen van zij die hier voor jou waren. >kijk naar schedel Overal op de grond liggen botten en schedels, veelal zwart van het allesverzengende vuur dat hun eigenaren eens fataal werd. >kijk naar vuur Aan het eind van de grot in het noorden zie je grote vlammen. Je kan hier de hitte al voelen. >kijk naar hal Dat is niet iets waar je in dit spel naar hoeft te verwijzen. >kijk naar marmer De muren, de wanden en het plafond van de hal zijn helemaal bedekt met platen zwart marmer. De witte aders die er doorheen lopen vormen een patroon dat voor je ogen gaat draaien wanneer je er te lang naar kijkt. >kijk naar ader Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >kijk ruimte Ik begrijp alleen het gedeelte: kijk. >kijk Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >uitgangen Dat is geen werkwoord dat ik ken. >uitgang Dat is geen werkwoord dat ik ken. >exits Dat is geen werkwoord dat ik ken. >kijk Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >kijk as Ik begrijp alleen het gedeelte: kijk. >kijk naar as Een laag keihard aangestampte as bedekt de hele vloer; je laat er nauwelijks voetstappen in achter. >kijk naar vlamme Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >kijk naar vlammen Metershoge vlammen verlichten de zaal in het noorden. >kijk naar spleten De vloer van de zaal in het noorden wordt doorkliefd met spleten. >pak spleten Dat is in dit verhaal niet belangrijk. >pak hitte Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >kijk naar spleet De vloer van de zaal in het noorden wordt doorkliefd met spleten. >kijk Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >kijk naar doorgang Dat is niet iets waar je in dit spel naar hoeft te verwijzen. >voel hitte Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >ruik Je ruikt niets onverwachts. >s Sorry, dat kan niet worden gecorrigeerd. >z Begeleid door het geknars van brekende botten loop je terug de hal in. Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >ruik Je ruikt niets onverwachts. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. > *Het is verfrissend om, in tegenstelling tot de IF die ik heb gespeeld, ook zintuiglijke gevoelens van bepaalde [Commentaar bewaard.] >*momenten te kunnen bekijken. [Commentaar bewaard.] >kijk zuid Ik begrijp alleen het gedeelte: kijk. >kijk naar zuid Je ziet niets bijzonders aan het zuiden. >kijk naar west Je ziet niets bijzonders aan het westen. >kijk naar noord De draak bevindt zich in een gigantische zaal. Over het ontstaan ervan doen allerlei verhalen de ronde, maar niemand weet er het fijne van. >kijk naar draak Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >kijk naar mij Je ziet er heldhaftig uit in je zware harnas; bovendien ben je sterk, snel en voor de duivel niet bang. Als iemand de draak kan verslaan, ben jij het. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >ontwijk draak Dat is geen werkwoord dat ik ken. >verdedig Dat is geen werkwoord dat ik ken. >kijk Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >val draak aan Je verbijt je pijn en rent nogmaals op het ondier af - al moet je er met je eigen leven voor betalen, het monster zal sterven. Tussen de vlammen door zie je de twee grote gele ogen; je heft je bijl om hem er precies tussen te planten. Maar plotseling beukt de staart van de draak je vanaf je linkerkant omver, de kracht zo groot dat je meters door de zaal vliegt voordat je met je hoofd tegen de wand knalt. De helm voorkomt dat je onmiddellijk het bewustzijn verliest, en je ziet de kop van de draak naderen, zijn muil wijd open - nogmaals blaast hij zijn vuur over je heen, en na een korte gil die je zelf niet meer kan horen valt de duisternis als een koele deken over je heen. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. > *Je beschrijvingen zijn op sommige momenten vrij langdradig. Het biedt niet altijd iets extras. [Commentaar bewaard.] >kijk stoel Ik begrijp alleen het gedeelte: kijk. >kijk naar stoel Een eenvoudige houten stoel die je gebruikt om je kleding 's avonds overheen te hangen. >pak werkkleding Gepakt. >draag werkkleding Je trekt je werkkleding aan. >kijk mij Ik begrijp alleen het gedeelte: kijk. >kijk naar mij In je ruige houthakkerskleding zie je er bijzonder mannelijk uit. Fikse spierbundels, een stoppelbaard en een stevige kaaklijn maken het plaatje compleet. >trek werkkleding uit Je trekt je werkkleding uit. >kijk naar mij Slechts gekleed in je nachthemd trotseer je het duister en de koude. Je stevige spieren en ongeschoren gezicht verlenen je een bijzonder masculien uiterlijk. >pak mij Alleen de baron van Münchhausen kan iets bereiken door aan zichzelf te trekken, en dat is niet de baron waar jij naar op zoek bent. >*koele opmerking bij 'pak mij' [Commentaar bewaard.] >pak stoel In dit verhaal is verder geen rol weggelegd voor de stoel. >kijk In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel en een vuren nachtkastje. >kijk naar nachtkastje Een simpel nachtkastje van vurenhout, het allereerste meubel dat je ooit zelf getimmerd hebt. Op het nachtkastje staat een familiefoto. >kijk naar familiefoto Deze foto, gemaakt ter ere van het tienjarig huwelijk van jou en Hilde, is alweer enkele jaren oud. Plechtig staan jullie als twee zwart-witte standbeelden naast elkaar, voor de gelegenheid weer in jullie trouwkostuums gehesen. Op de voorgrond, dicht tegen jou aan, staat jullie dochter Maartje. Kleine Maartje, in haar prachtige witte jurkje, een stralende lach op haar gezicht. Op de foto heb je beschermend een arm over haar schouder geslagen. Maar nu is zij ontvoerd door de kwaadaardige baron... nogmaals zweer je dat je alles in je macht zal doen om haar te bevrijden. >pak familiefoto Gepakt. >kijk familiefoto Ik begrijp alleen het gedeelte: kijk. >kijk naar familiefoto Deze foto, gemaakt ter ere van het tienjarig huwelijk van jou en Hilde, is alweer enkele jaren oud. Plechtig staan jullie als twee zwart-witte standbeelden naast elkaar, voor de gelegenheid weer in jullie trouwkostuums gehesen. Op de voorgrond, dicht tegen jou aan, staat jullie dochter Maartje. Kleine Maartje, in haar prachtige witte jurkje, een stralende lach op haar gezicht. Op de foto heb je beschermend een arm over haar schouder geslagen. Maar nu is zij ontvoerd door de kwaadaardige baron... nogmaals zweer je dat je alles in je macht zal doen om haar te bevrijden. >inventaris Je hebt bij je: een familiefoto je werkkleding >kijk In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel en een vuren nachtkastje. >open kast Je opent de kledingkast, en onthult een grote hoeveelheid jurken, broeken en andere kleren. >kijk naar kleding Dit is de kleding waarmee je overdag in het woud hout gaat hakken: een stevige spijkerbroek, een rood-blauw geruit hemd en twee zware leren laarzen. Er hangt een vage zweetgeur om het hemd heen. >kijk in kledingkast In de kledingkast is een grote hoeveelheid jurken, broeken en andere kleren. >pak broek Je hebt hem al. >kijk naar andere kleren (je werkkleding) Dit is de kleding waarmee je overdag in het woud hout gaat hakken: een stevige spijkerbroek, een rood-blauw geruit hemd en twee zware leren laarzen. Er hangt een vage zweetgeur om het hemd heen. >kijk In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel en een vuren nachtkastje. >open kledingkast Dat is al open. >sluit kledingkast Je sluit de kledingkast. >kijk In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel en een vuren nachtkastje. >exits Dat is geen werkwoord dat ik ken. >uitgangen Dat is geen werkwoord dat ik ken. > *Er ontbreekt de mogelijkheid om 'exits' te gebruiken, wat vrij irritant is, tenzij ik hem gewoon domweg niet heb [Commentaar bewaard.] >*gevonden. [Commentaar bewaard.] >kijk In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel en een vuren nachtkastje. >noord (de deur naar de overloop openend) Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >pak maan Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >kijk naar maan Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >kijk naar maanlicht Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >kijk Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >pak slaapkamer (de deur naar de slaapkamer) Dat is nu niet bepaald draagbaar. >open deur naar de slaapkamer Dat is al open. >sluit deur Je sluit de deur naar de slaapkamer. >kijk naar kastje Dit sierlijk gesneden kastje is een van de weinige meubels in huis die je niet zelf gemaakt hebt: het komt uit de erfenis van Hildes grootmoeder. De twee deurtjes aan de voorkant sluiten niet helemaal goed, een mankement dat je al jaren van plan bent te verhelpen, waar het echter nooit van komt. >open kastje Je opent het kastje, en onthult een fotoboek. >lees fotoboek In dit dikke boek plakt Hilde alle foto's die van jullie gezinnetje gemaakt worden, al vanaf de geboorte van Maartje. Je slaat het fotoalbum open, en ziet het geboortekaartje van Maartje. Negentien december, slechts enkele dagen voor Kerstmis. Je slaat om, en daar ligt ze als baby in bad. Hilde, uitgeput in het ziekenhuisbed, houdt een huilende Maartje lachend in haar armen. Jijzelf, apetrots, houdt haar omhoog naar de fotograaf. De grootouders van beide kanten staan om het ziekenhuisbed. Even laat je je mee drijven op een stroom van gelukzalige herinneringen, maar de gedachte aan de baron brengt je al snel terug naar de realiteit. Verstoord kijk je op. Er staan nog meer foto's in het album. >lees fotoboek Je bladert verder door het album, en ziet Maartje steeds verder opgroeien. Tientallen gelukkige momenten uit een idyllische jeugd zijn hier vereeuwigd. Maanden heb je in het geheim in de schuur gewerkt aan een poppenhuis voor Maartjes vierde verjaardag. Drie verdiepingen, met deurtjes en raampjes die open en dicht kunnen, allerhande meubels, en houten popjes met fijn gesneden gezichtjes die de woning kunnen bevolken. Hilde heeft gordijntjes gemaakt, vloerkleedjes en kleertjes voor de poppen. Nu staat het prachtige resultaat in kleurig feestpapier verpakt in een hoek van de kamer, en Maartje rent er op af en scheurt het papier aan repen. Ze slaakt een kreetje van verbazing, en kijkt dan minutenlang verwonderd naar het poppenhuis, opent de deurtjes, beweegt de poppen, doet de gordijnen dicht. Dan draait ze zich om, en rent lachend naar jullie toe om je te bedanken. Haar hoge gekir klinkt nu, acht jaar later, nog na in je oren. >lees fotoboek Je bladert verder door het album, en ziet Maartje steeds verder opgroeien. Tientallen gelukkige momenten uit een idyllische jeugd zijn hier vereeuwigd. Het is midden in de zomer, en jullie zijn gedrieën het bos in getrokken voor een ouderwetse picknick. De zevenjarige Maartje rent steeds vooruit, terwijl Hilde en jij met de zware mand tussen jullie in in gestaag tempo over het pad lopen. "Pappie!," roept ze plotseling, ergens links van jullie uit het bos. "Pappie, kom eens kijken!" Hilde rolt haar ogen en neemt de mand met twee handen vast, zodat jij vrij bent het bos in te duiken. Een meter of twintig van het pad af staat ze bij een buddleia waar zoveel koolwitjes omheen zwermen dat de paarse bloemen nauwelijks te zien zijn. "Kijk pappa!," roept ze, en springt naar de struik toe. Alle vlinders vliegen op, en voor een moment is ze een engel in een witte wolk van vleugels. >pak fotoboek Gepakt. >kijk Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. De deur naar je slaapkamer is gesloten. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >kijk naar spiegel Uit de spiegel staar je jezelf tegemoet. In je nachthemd zie je er meer wanhopig dan heldhaftig uit, maar schijn bedriegt. Een grimmige glimlach speelt om je mondhoeken als je denkt aan de angst die de baron zal voelen wanneer jij zijn kasteel binnen dringt om hem met je stevige vuisten tot moes te slaan. >draag kleding Je trekt je werkkleding aan. >kijk spiegel Ik begrijp alleen het gedeelte: kijk. >kijk naar spiegel Uit de spiegel staar je jezelf tegemoet, een heldhaftige blik in je ogen. Je stoere houthakkerskleding zit als gegoten en laat de stevige spierbundels in je armen goed uitkomen. Een grimmige glimlach speelt om je mondhoeken als je denkt aan de angst die de baron zal voelen wanneer jij zijn kasteel binnen dringt om hem met je stevige vuisten tot moes te slaan. > *het is best wel vervelend dat je slechts 'kijk naar x' kan gebruiken i.p.v. 'kijk x' [Commentaar bewaard.] >kijk Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. De deur naar je slaapkamer is gesloten. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer Zonder Maartjes stralende aanwezigheid lijkt haar kamer doods en leeg. Het geeft een droeve aanblik: een bed waar niet in geslapen wordt, een poppenhuis waar niet mee gespeeld wordt, een bureau waaraan niet gestudeerd wordt. De bonte kleuren waarin jij haar plafond en meubilair geverfd hebt verschijnen in het bleke licht van de sterren als een waaier aan grijstinten. De deur in het zuiden leidt terug naar de overloop. Op het bureau is een dagboek. Je ziet een knuffelbeer. >kijk knuffelbeer Ik begrijp alleen het gedeelte: kijk. >kijk naar knuffelbeer Bruin is al vele jaren Maartjes favoriete knuffel en trouwste kompaan. De glimlach op zijn snuit is bemoedigend, en ook al zijn Bruins ogen slechts knopen, toch lijkt er iets van intelligentie in zijn blik te zitten. >praat met knuffelbeer Dat kun je alleen met een levend wezen doen. >pak knuffelbeer Gepakt. >kijk In Maartjes kamer Zonder Maartjes stralende aanwezigheid lijkt haar kamer doods en leeg. Het geeft een droeve aanblik: een bed waar niet in geslapen wordt, een poppenhuis waar niet mee gespeeld wordt, een bureau waaraan niet gestudeerd wordt. De bonte kleuren waarin jij haar plafond en meubilair geverfd hebt verschijnen in het bleke licht van de sterren als een waaier aan grijstinten. De deur in het zuiden leidt terug naar de overloop. Op het bureau is een dagboek. >lees dagboek Het in rood nep-leer gebonden boekje moet wel een dagboek zijn, aangezien het dicht zit met een klein koperen slot. Maar hoewel je brandt van nieuwsgierigheid, ben je niet van plan Maartjes dagboek te beschadigen. >kijk naar sterren De nachtelijke hemel is bezaaid met duizenden fonkelende sterren, als evenzovele ogen die de mensheid in de gaten houden. >pak hemel Dat is in dit verhaal niet belangrijk. >pak sterren Dat is in dit verhaal niet belangrijk. >kijk In Maartjes kamer Zonder Maartjes stralende aanwezigheid lijkt haar kamer doods en leeg. Het geeft een droeve aanblik: een bed waar niet in geslapen wordt, een poppenhuis waar niet mee gespeeld wordt, een bureau waaraan niet gestudeerd wordt. De bonte kleuren waarin jij haar plafond en meubilair geverfd hebt verschijnen in het bleke licht van de sterren als een waaier aan grijstinten. De deur in het zuiden leidt terug naar de overloop. Op het bureau is een dagboek. >pak dagboek Gepakt. >leg dagboek op bureau Je legt het dagboek op het bureau. >n Die kant kun je niet op. >e Weet je zeker dat je wilt stoppen? n >w Die kant kun je niet op. >o Die kant kun je niet op. >z Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. De deur naar je slaapkamer is gesloten. Aan de noordkant van de overloop staat de rode deur naar Maartjes kamer op een kier. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >z (de deur naar de slaapkamer openend) In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel en een vuren nachtkastje. >l Die kant kun je niet op. >h Die kant kun je niet op. >kijk In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel en een vuren nachtkastje. >n Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop staat de rode deur naar Maartjes kamer op een kier. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >l Behoedzaam zoek je je weg door de duisternis naar beneden. In de gang neem je even de tijd om je lange winterjas aan te trekken, en dan open je de voordeur en stap je naar buiten de tuin in. In de tuin Ook je voortuin is bedolven onder een dikke laag sneeuw, die alle planten aan het zicht onttrekt. Alleen een paar kale struiken die zich tegen het tuinhek aan schurken steken door de witte deken heen. Achter je leidt de voordeur terug het huis in, terwijl de weg naar het oosten zich door het dorp en het woud heen naar het kasteel van de baron slingert. Vanuit zijn onbereikbare hoogte kijkt de maan verwijtend op je neer. Het uiterste puntje van de kerktoren steekt boven de huizen aan de overkant uit. Je ziet een brievenbus (die dicht is) en een bijl. >pak maan Dat is in dit verhaal niet belangrijk. >kijk maan Ik begrijp alleen het gedeelte: kijk. >kijk naar maan Het mannetje in de maan kijkt je kil, haast beschuldigend, aan vanuit zijn verheven positie. >praat met mannetje Dat kun je alleen met een levend wezen doen. >praat met maan Dat kun je alleen met een levend wezen doen. >kijk In de tuin Ook je voortuin is bedolven onder een dikke laag sneeuw, die alle planten aan het zicht onttrekt. Alleen een paar kale struiken die zich tegen het tuinhek aan schurken steken door de witte deken heen. Achter je leidt de voordeur terug het huis in, terwijl de weg naar het oosten zich door het dorp en het woud heen naar het kasteel van de baron slingert. Vanuit zijn onbereikbare hoogte kijkt de maan verwijtend op je neer. Het uiterste puntje van de kerktoren steekt boven de huizen aan de overkant uit. Je ziet een brievenbus (die dicht is) en een bijl. >open brievenbus Je opent de brievenbus, en onthult een brief van de baron. >lees brief In sierlijk handschrift is er een bericht op het perkament geschreven: Aan de ouders van Maartje, Bij deze wil ik u mededelen dat uw dochter Maartje op mijn bevel uit uw huis is weggehaald en naar mijn kasteel is vervoerd. Maakt u zich geen zorgen: zij is hier veilig en wordt goed verzorgd. Probeer Maartje niet op te zoeken of bij mij weg te halen; mijn slot is zwaar bewaakt en u zou enkel uw eigen welbevinden op het spel zetten. Ik begrijp dat het moeilijk voor u moet zijn dat u uw dochter bent verloren, en bied mijn excuses aan voor uw leed. U vraagt zich af wat mijn motieven zijn. Welnu, ik houd van haar, en kan niet leven zonder Maartje aan mijn zijde. Bij mij zal ze gelukkig zijn, dat beloof ik u op mijn woord van eer. Ooit zal u inzien dat dit de best mogelijke situatie is. De baron. Trillend van woede staar je naar de handtekening onderaan de pagina. >pak brief Gepakt. >kijk In de tuin Ook je voortuin is bedolven onder een dikke laag sneeuw, die alle planten aan het zicht onttrekt. Alleen een paar kale struiken die zich tegen het tuinhek aan schurken steken door de witte deken heen. Achter je leidt de voordeur terug het huis in, terwijl de weg naar het oosten zich door het dorp en het woud heen naar het kasteel van de baron slingert. Vanuit zijn onbereikbare hoogte kijkt de maan verwijtend op je neer. Het uiterste puntje van de kerktoren steekt boven de huizen aan de overkant uit. Je ziet een brievenbus (welke leeg is) en een bijl. >sluit brievenbus Je sluit de brievenbus. >o Heel even aarzel je, maar dan stap je vastbesloten de weg naar het donkere woud op. In het dorp is geen teken van leven te bekennen. Langzaam wordt je boos op al je buren en mededorpelingen. Waar zijn ze wanneer je ze nodig hebt? Waarom is er niet één bij die het lef heeft Maartje te bevrijden? Een gebrek aan liefde - dat is wat mensen in staat stelt de problemen van anderen te negeren. Iedereen weet wat er aan de hand is, maar niemand doet iets, omdat niemand zich verantwoordelijk voelt. Na enkel minuten bereik je de rand van het bos. Alsof je de donkere muil van een enorm en kwaadaardig beest in loopt, zo is het om het pad onder het overhangende bladerdek van de naaldbomen te volgen. Het licht van de maan bereikt de grond nauwelijks, en meermaals struikel je over grote takken die als valstrikken onder de sneeuw liggen te wachten. Met ferme tred stap je verder, terwijl je probeert te bedenken hoe je het gemakkelijkst het kasteel van de baron in kan komen. Dan wordt je uit je overpeinzingen opgeschrikt door het gehuil van wolven. Het is moeilijk schatten, maar je zou verbaasd zijn als ze meer dan een kilometer van je verwijderd zijn. En het is nog zeker tien kilometer oostwaarts naar het kasteel van de baron. Lopend op een pad in het woud Op de meest zonnige dagen is het al schemerig in dit dichte naaldbos, en in het holst van deze winternacht is het pikdonker. Een nauwelijks als zodanig herkenbaar pad loopt van het dorp in het westen naar het kasteel in het oosten. Te dichtbij, van links, klinkt het gehuil van een roede wolven. In dit jaargetij is er geen wild te vinden, en zijn de wolven hongerig, brutaal en zelfs voor mensen gevaarlijk. >ruik Je ruikt niets onverwachts. >luister Het gehuil van de wolven links klinkt dichtbij, maar misschien zijn ze niet op jacht naar jou. >sluip Je moet wel zeggen welke kompasrichting je op wilt. >sluip oost Op een pad in het woud Het pad is hier smal en kronkelig, en in de sneeuw nauwelijks te herkennen. Maanlicht schijnt slechts hier en daar tussen de beladen takken van de dennen door. Oostwaarts ligt het kasteel van de baron; naar het westen leiden je voetstappen terug naar het dorp. Vanuit de bomen aan de linkerkant van het pad springt plots een donkere schim naar voren. Het is een wolvin; ze blijft op enkele meters afstand van je staan, midden op het pad, jou fixerend met twee ogen waarin de maan zich spiegelt. Uit haar keel klinkt een fel gegrom. >praat met wolf (1) Grom kwaad en dreigend. (2) Grom zachtjes en kalmerend. (3) Huil droevig tot de maan. Selecteer een optie >> 3 Je heft je hoofd en huilt en huilt, en het klinkt precies zoals de klaagzang van een wolf. Nooit heb je geweten dat er zoveel verdriet en smart in je hart zaten verborgen; nu, helder als kristal, klinken de tonen van je leed door de winternacht. Na enkele ogenblikken volgt de wolvin je voorbeeld, en gezamenlijk huilen jullie een harten brekend duet. Na een eeuwigheid vallen jullie stil. De wolvin kijkt je aan, buigt dan eenmaal haar hoofd, en verdwijnt in de besneeuwde bossen. >kijk Op een pad in het woud Het pad is hier smal en kronkelig, en in de sneeuw nauwelijks te herkennen. Maanlicht schijnt slechts hier en daar tussen de beladen takken van de dennen door. Oostwaarts ligt het kasteel van de baron; naar het westen leiden je voetstappen terug naar het dorp. >pak sneeuw Dat is in dit verhaal niet belangrijk. >kijk sneeuw Ik begrijp alleen het gedeelte: kijk. >kijk naar sneeuw Het pad is bijna onzichtbaar onder de sneeuw die zich ook op de grond van het naaldbos heeft weten te nestelen. >o Op een pad in het woud Vanaf dit stuk van het kronkelige bospad kan je het kasteel van de baron in het oosten zien oprijzen. Het silhouet met de drie scheve torens staat afgetekend tegen de sterrenhemel. Een spoor van voetstappen - de jouwe - geeft het pad in het westen aan. Hier, zo dicht bij het domein van de baron, zijn zelfs de wolven stil. >kijk naar kasteel Het kasteel van de baron is een wonderlijk bouwwerk: het heeft drie grote torens, waarvan de buitenste twee naar buiten hellen. De middelste toren, breder en hoger dan de andere, lijkt altijd te leunen naar de kant waarvan je hem bekijkt. In het slot brandt voor zover je kan zien geen enkel licht. >kijk naar pad Het pad is bijna onzichtbaar onder de sneeuw die zich ook op de grond van het naaldbos heeft weten te nestelen. >kijk naar bos Hoog boven je uit torenen de woudreuzen. Het zijn decennia oude dennen, hun takken zwaar onder de last van de sneeuw. Terwijl je loopt zie je af en toe de maan tussen twee bomen doorkijken. >zoek dieren Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >zoek dier Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >kijk Op een pad in het woud Vanaf dit stuk van het kronkelige bospad kan je het kasteel van de baron in het oosten zien oprijzen. Het silhouet met de drie scheve torens staat afgetekend tegen de sterrenhemel. Een spoor van voetstappen - de jouwe - geeft het pad in het westen aan. Hier, zo dicht bij het domein van de baron, zijn zelfs de wolven stil. >o Bij de poort van het kasteel De ophaalbrug van het kasteel is neergelaten, twintig meter houten planken waarmee je de diepe slotgracht in het noorden kunt oversteken. Aan het andere einde bewaakt de massieve toegangspoort de ingang tot het slot, maar de deuren staan wagenwijd open. De drie torens lijken vanaf hier tot aan de hemel te reiken, en de vele waterspuwers en gargouilles die de muren bevolken staren onvriendelijk op je neer. Het geluid van vleugelslagen doet je omhoog kijken, waar de kantelen, torens en monsterlijk grote waterspuwers van het kasteel zich aftekenen tegen de sterrenhemel. Eén van de gargouilles heeft zijn vleugels gespreid, en zeilt met trage slagen naar de ophaalbrug beneden. Enkele meters voor je landt hij, een stenen demon zo groot als een man. Twee inktzwarte ogen staren je aandachtig aan. Dan zegt de gargouille met een stem als scheurende rots: "Gedeelde smart is halve smart. Maar wanneer je de macht hebt het leed weg te nemen, heb je dan nog het recht erin te zwelgen?" (1) "Zolang dat mogelijk is moet je proberen het leed weg te nemen. Maar soms wordt de emotie te sterk, en dan is het niet meer dan menselijk om in tranen uit te barsten en het verdriet simpelweg te ondergaan." (2) "Wij mensen staan machteloos tegenover het leed, en kunnen nooit méér bereiken dan het tot expressie te brengen. Het is waanzin te geloven dat wij de tragedie van het leven in een komedie zouden kunnen ombuigen." (3) "Ja, we moeten altijd op zoek zijn naar het geluk, en niet in ons verdriet blijven steken. Er is altijd hoop. Daarom ben ik hier; omdat ik geloof dat er hoop is." Selecteer een optie >> 1 De gargouille kijkt bedachtzaam, alsof hij je antwoord in overweging neemt. Dan knikt hij kort. "Opnieuw kom je hier, om opnieuw hetzelfde te bereiken. Geloof je nog dat het ooit anders zal aflopen?" (1) "Je vergist je. Dit is de eerste maal dat ik hier kom." (2) "'Opnieuw'? Bedoel je dat ik al vaker hier geweest ben, al vaker het kasteel van de baron ben binnen gedrongen?" (3) "Opnieuw en opnieuw en opnieuw, en zo door de eeuwigheid, totdat het me lukt er een einde aan te maken. Er is altijd nog een kans." (4) "Nee, ik kan niet veranderen. Ik heb het geprobeerd, dat weet je. Maar de cirkel van het noodlot is te sterk: ik ben gedoemd voor eeuwig rond te lopen, en met elke rondgang verf ik mijn ziel een tint zwarter." Selecteer een optie >> 2 "Dus je bent het weer vergeten." In de onaardse bas van de gargouille klinkt vermoeidheid en medelijden mee. "Elke nacht kom je hier, elke nacht spreek ik met je, elke nacht verlies je het gevecht, en elke volgende nacht sta je weer vol naïeve moed voor mijn neus. Als je je ogen voor je eigen daden blijft sluiten, hoe kan je dan ooit jezelf overwinnen?" (1) [Stellig] "Zwijg, duivel! Ik ben hier voor de eerste maal, en jouw leugens kunnen mij de moed niet doen verliezen." (2) [Met een ondertoon van paniek] "Nee, nee, je vergist je of probeert mij te bedriegen! Ik ben hier nog nooit eerder geweest, en het zal ook niet nodig zijn dat ik hier vaker kom!" (3) Probeer je te herinneren of je hier inderdaad al eerder geweest bent. Selecteer een optie >> 3\ Selecteer een optie >> 3 Je sluit je ogen en graaft in het diepste van je geest. Daar komen de beelden naar boven: van de draak, en van de ene na de andere vurige dood, in moed, lafheid of waanzin; van de wolvin - hoe je haar hebt gedood, hebt weggejaagd, hebt gekalmeerd, met haar gehuild hebt, haar gevoed hebt met je eigen vlees en bloed... de beelden lopen in elkaar over, vervagen, missen elke structuur - je ziet de gargouille, je hoort flarden van gesprekken die je met hem hebt gevoerd, nu eens vriendelijk en troostend, dan weer aanvallend en veroordelend. En dan, bovenaan een hoge wenteltrap, stap je de troonzaal van de baron in, en hij draait zich om en je ziet... maar hier vind je geen beelden meer. Je hebt hem nooit gezien, of je herinnering laat je in de steek. (1) [Lieg] "Ik kan me er niets van herinneren. Ik ben hier voor het eerst." (2) "Maar, mijn god, maar hoe is dit mogelijk? Hoe kan het zijn dat ik elke nacht deze tocht onderneem?" (3) "God, alles komt bij me terug. Nacht na nacht na nacht... houdt deze cirkel nooit op? Ben ik gedoemd hem altijd te blijven lopen?" Selecteer een optie >> 3 "Dat was precies wat ik je vroeg." De gargouille zucht, een verbazend menselijk geluid. "Het antwoord kan ik je niet geven, want ik weet niet waartegen je vecht, welke kracht je in je eindeloze baan houdt. Maar misschien kan ik je op een andere manier van dienst zijn, door je het verhaal te vertellen van mijn eigen eeuwige wederkeer. Wellicht valt er een les uit te halen." (1) "Ja, vertelt mij over jouw ongeluk. Ik voel dat wij eendere zielen zijn." (2) "Het spijt me, maar ik moet mijn dochter redden. Een andere keer kom ik terug om met je te spreken." Selecteer een optie >> 1 "Dank je. Ik zal je eerst verklaren hoe het komt dat ik leef." "Ik ben van koude harde steen, en ik zou passief, stil en zonder gevoel moeten zijn. Maar ik ben het niet: ik spreek, ik beweeg, ik denk en ik voel lust en onlust over elkaar heen buitelen. Ik houd teveel van het leven om altijd doodstil te blijven staan. Elke nacht word ik wakker, en moet ik de keuze maken tussen het leven in mij te onderdrukken en een standbeeld te blijven, of mijn vleugels te spreiden en weg te vliegen." (1) Hoor hem zwijgend aan. (2) "Ik kan je niet kwalijk nemen dat je het leven verkiest boven de levenloosheid van steen." (3) "Het is onnatuurlijk. Steen hoort niet te bewegen; en gargouilles horen zeker niet te praten en te voelen. Je zou ervoor moeten kiezen een standbeeld te blijven." Selecteer een optie >> 2 "Wacht met oordelen tot je het hele verhaal gehoord hebt. Bovendien is er van 'verkiezen' nauwelijks sprake. De lust om te leven is zo sterk, dat alle voornemens die ik de nacht ervoor gemaakt heb uit mijn geest gebrand worden. Wanneer ik het warme bloed door mijn aderen voel stromen verlies ik alle beheersing, en ik spring van de kantelen af, een nieuwe nacht tegemoet." (1) Hoor hem zwijgend aan. (2) "Klinkt goed." (3) "Ik begrijp het. De lust kan sterker zijn dan het verstand." Selecteer een optie >> 1 "Eerst geniet ik van de wind langs mijn vleugels, van de regen op mijn gezicht, van het kunnen denken en ervaren, het kunnen bewegen van mijn spieren. In extase vlieg ik rond over de wereld. De bossen trekken onder mij voorbij, en in de verte zie ik heuvels en bergen. Het is heerlijk! "Maar al snel herinner ik me wat ik moet doen. Om te voorkomen dat ik aan het einde van de nacht voor altijd in een steen verander, om er voor te zorgen dat ik de volgende nacht opnieuw van dit goddelijke leven kan proeven, moet ik het huis van een sterveling binnen treden en zijn of haar vreugde consumeren. Ik zet mij naast een bed, leg mijn klauw op de slapende persoon, en voel hoe alle positieve emoties uit de mens worden getrokken en in mijn lichaam worden opgenomen." (1) "Mijn god, dat is verschrikkelijk." (2) "Verschrikkelijk! Hoe kan je zoiets doen?" (3) [Dreigend] "Heb je mij ook bezocht, monster?" Selecteer een optie >> 1 "Het is afschuwelijk. Maandenlang zal de persoon die ik bezoek geen vreugde meer kennen, geen hoop, geen geborgenheid, geen liefde. En terwijl ik het doe welt er een diepe, diepe haat in mij op, een haat voor mijzelf en voor wat ik doe. Al mijn eigen vreugde verwelkt en sterft, en wat overblijft is pure walging voor het monster dat ik ben. Ik besluit het nooit meer te doen, de volgende nacht de impuls te weerstaan en een standbeeld te blijven. "Maar wanneer het erop aankomt doe ik weer precies hetzelfde." (1) Zwijg, begrijpend. (2) Zwijg, vol onbegrip. (3) "Wij lijken meer op elkaar dan ik dacht." Selecteer een optie >> 1 "Wat denk je," vraagt de gargouille wanhopig, "kan ik ooit veranderen?" (1) "Nee. Nee, dat denk ik niet." (2) "Ik hoop het, vanuit het diepst van mijn hart. Maar ik betwijfel het." (3) "Ja. Ja, iedereen kan altijd nog veranderen." Selecteer een optie >> 2 Hij knikt. "Twijfel en hoop, dat zijn mijn trouwste reisgenoten. Alleen de toekomst zal leren of ik ooit aan mijn bittere lot kan ontsnappen. "Maar zou je mij mijn misdaden ooit kunnen vergeven?" (1) "Nee. Wat jij op je geweten hebt kan nooit vergeven worden. Je zult altijd schuldig zijn." (2) "Nee, ik ben niet degene aan wie je vergiffenis moet vragen. Alleen je slachtoffers kunnen je vergeven." (3) "Vergeving moet je verdienen. Zorg dat het je werkelijk spijt en zorg dat je het nooit meer doet - dan zal je vergeven zijn." (4) "Ja. Ik begrijp je. Ik weet dat je geprobeerd hebt ertegen te vechten. Ik vergeef je al je misdaden." (5) "Er valt niets te vergeven, want er niet zoiets als schuld. Jij hebt gedaan wat je moest doen, het enige wat je kon doen. Het is zinloos jezelf daar verwijten over te maken." Selecteer een optie >> 5 Met zijn blik op oneindig staart de gargouille de nacht in. "Ik zal erover denken," zegt hij dan. "Ik kan je antwoord niet onmiddellijk bevatten. Het is een gevaarlijke manier van denken - je lijkt meer op de baron dan ik verwacht had." (1) Dood hem. "Het zal je zoveel pijn besparen wanneer ik nu aan je bestaan een einde maak." (2) "Bewijs jezelf een gunst, en pleeg zelfmoord. Als je door blijft leven staat je alleen nog maar meer pijn te wachten." (3) "Vaarwel, en succes met je poging om te veranderen. Ik zal bidden dat je ooit zonder zonde en zonder lust zal zijn." Selecteer een optie >> 1 "Je hebt gelijk," fluistert hij, gebroken. Tranen rollen over zijn wangen, maar hij knielt voor je neer. Je buigt je naar hem toe en kust hem op zijn voorhoofd. Dan trek je zijn hoofd met een krachtige ruk zonder veel moeite van zijn schouders af. Het lichaam valt onmiddellijk in fijn stof uit elkaar, dat door de wind in alle richtingen verspreid wordt. > Pardon? >kijk Bij de poort van het kasteel De ophaalbrug van het kasteel is neergelaten, twintig meter houten planken waarmee je de diepe slotgracht in het noorden kunt oversteken. Aan het andere einde bewaakt de massieve toegangspoort de ingang tot het slot, maar de deuren staan wagenwijd open. De drie torens lijken vanaf hier tot aan de hemel te reiken, en de vele waterspuwers en gargouilles die de muren bevolken staren onvriendelijk op je neer. >kijk naar waterspuwer Duivels en demonen, mensen met misvormde gezichten, fabeldieren, engelen, skeletten, vleermuizen: een bonte verzameling waterspuwers staart vanaf de muren van het kasteel naar beneden. Ze zijn uitgevoerd in een zwarte steen die scherp afsteekt tegen het witte slot. In de loop van de tijd zijn ze dusdanig door weer en wind aangetast dat naar de identiteit van veel figuren alleen nog gegist kan worden. >kijk naar gargouilles (de waterspuwer) Duivels en demonen, mensen met misvormde gezichten, fabeldieren, engelen, skeletten, vleermuizen: een bonte verzameling waterspuwers staart vanaf de muren van het kasteel naar beneden. Ze zijn uitgevoerd in een zwarte steen die scherp afsteekt tegen het witte slot. In de loop van de tijd zijn ze dusdanig door weer en wind aangetast dat naar de identiteit van veel figuren alleen nog gegist kan worden. >kijk naar toegangspoort De toegangspoort van het kasteel is opgetrokken uit perfect op elkaar aansluitende witte stenen. Als de deuren gesloten waren geweest was het een hele klus hier tegenop te klimmen; maar de gigantische metalen deuren staan naar buiten toe open. Erachter wacht een dreigend duister. >o Het kasteel van de baron ligt in het noorden. >n De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >kijk naar oosten Je ziet niets bijzonders aan het oosten. >w Geruïneerd bijgebouw Afbrokkelende muurtjes steken boven het puin uit, suggesties van de oude glorie van het gebouw. Nu is er geen enkel teken van leven meer, en alleen de stenen herinneren zich nog hoe hier ooit de bedienden leefden, lachten en de liefde bedreven. Wat over is van de grote hal van het kasteel ligt in het oosten; in het noorden kan je je tussen de resten van de ruïne door een weg naar de binnenplaats banen. In een hoek van de ruïne ligt een hoop stenen die niet door sneeuw bedekt is. Je ziet ook een doorweekte pagina. >pak pagina (de doorweekte pagina) Gepakt. >lees pagina Welke bedoel je, de doorweekte pagina of het fotoboek? >lees doorweekte pagina Een vel papier dat nat is geworden, zodat de met zwarte inkt geschreven zinnen - het aandachtige handschrift van een meisje - slechts hier en daar ontcijferbaar zijn. "... nog van mij? Waarom komt hij..." "Wie kan ik om hulp vragen... mamma... niemand weet" "...braaf. Ik zal doen wat hij zegt, en niet..." >kijk Geruïneerd bijgebouw Afbrokkelende muurtjes steken boven het puin uit, suggesties van de oude glorie van het gebouw. Nu is er geen enkel teken van leven meer, en alleen de stenen herinneren zich nog hoe hier ooit de bedienden leefden, lachten en de liefde bedreven. Wat over is van de grote hal van het kasteel ligt in het oosten; in het noorden kan je je tussen de resten van de ruïne door een weg naar de binnenplaats banen. In een hoek van de ruïne ligt een hoop stenen die niet door sneeuw bedekt is. >kijk muur Ik begrijp alleen het gedeelte: kijk. >kijk naar muur De muren zijn ooit gebouwd uit lichte steen, maar worden nu ontsierd door zwarte plekken die erop wijzen dat vuur één van de oorzaken van het verval van het slot is geweest. >verplaats stenen (naar de hoop stenen) Je kunt iets niet in zichzelf stoppen. >kijk naar stenen Hoofd-grote stenen vormen een rommelige hoop. Er ligt bijna geen sneeuw op, terwijl de rest van het kasteel onder een centimeters dikke laag is bedolven. >kijk naar boven Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >kijk naar hemel Op tientallen, honderden en duizenden lichtjaren afstand staan reusachtige hete gasbollen, gewelddadig brandend totdat ze onder het gewicht van hun eigen passie ineenstorten. Hier op aarde is hun licht zo afgezwakt dat ze als lieflijke kaarsjes het zwarte uitspansel sieren. >kijk Geruïneerd bijgebouw Afbrokkelende muurtjes steken boven het puin uit, suggesties van de oude glorie van het gebouw. Nu is er geen enkel teken van leven meer, en alleen de stenen herinneren zich nog hoe hier ooit de bedienden leefden, lachten en de liefde bedreven. Wat over is van de grote hal van het kasteel ligt in het oosten; in het noorden kan je je tussen de resten van de ruïne door een weg naar de binnenplaats banen. > *Dat neem ik terug... het is niet langdradig, maar soms maak je extreem veel gebruik van literair taalgebruik zonder [Commentaar bewaard.] > *doel. Voorbeeld: in het begin beschrijf je het gevecht. Wanneer je dat ondersteund door korte, scherpe woorden [Commentaar bewaard.] > *te gebruiken, stelt het je in staat om het gevoel van het gevecht in je woorden over te brengen. [Commentaar bewaard.] >o De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >o De eetzaal De grote eetzaal is minder aangetast door het verval dan de meeste andere delen van het kasteel. Maanlicht schijnt door enkele gaten in het dak, waaronder zich hopen half gesmolten sneeuw hebben verzameld. Een lange houten tafel, met een stoel aan elk uiteinde, staat er ondanks zijn lengte verloren bij in de verder lege ruimte. Af en toe hoor je een vleermuis langs vliegen. Een deuropening leidt terug naar de hal in het westen. Een enkele toorts aan de muur verspreidt flikkerend geel licht. Op de eettafel is een gescheurde pagina. >pak en lees pagina Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >pak pagina Welke bedoel je, de gescheurde pagina, de doorweekte pagina of het fotoboek? >pak gescheurde pagina Gepakt. >lees gescheurde pagina Een vel papier, verfrommeld en gescheurd, waarop met zwarte inkt geschreven zinnen - het aandachtige handschrift van een meisje - helder leesbaar hun verhaal vertellen. Vannacht is het weer gebeurd. Zal het dan nooit ophouden? Zal ik nooit meer vrij en gelukkig kunnen zijn? En zelfs als het ophoudt - kan ik de angst en de nachtmerries nog wel kwijtraken? Ik haat hem, ik haat mezelf, ik haat mijn leven. Al mijn vreugde wordt tot as in het vuur van zijn lust... >kijk De eetzaal De grote eetzaal is minder aangetast door het verval dan de meeste andere delen van het kasteel. Maanlicht schijnt door enkele gaten in het dak, waaronder zich hopen half gesmolten sneeuw hebben verzameld. Een lange houten tafel, met een stoel aan elk uiteinde, staat er ondanks zijn lengte verloren bij in de verder lege ruimte. Af en toe hoor je een vleermuis langs vliegen. Een deuropening leidt terug naar de hal in het westen. Een enkele toorts aan de muur verspreidt flikkerend geel licht. >kijk naar toorts Een houten toorts van ongeveer een halve meter eindigt in een lustig brandende vlam. >kijk naar vleermuis Je kijkt omhoog, maar ziet geen beweging in het duister. >kijk naar stoel Net zoals de tafel zijn de stoelen van ebbenhout gemaakt, zwaar en zwart. Aan beide verre uiteinden van de tafel staat een stoel, zo ver van elkaar als maar mogelijk is. >pak stoel Je bent hier niet om het interieur van de baron opnieuw in te richten. >kijk naar tafel De tafel, gemaakt van zwart ebbenhout, is zeker zes meter lang. Wanneer aan beide uiteinden iemand zou zitten, zouden ze haast moeten schreeuwen om een conversatie te voeren - en toch is dat waar de stoelen staan opgesteld. >kijk De eetzaal De grote eetzaal is minder aangetast door het verval dan de meeste andere delen van het kasteel. Maanlicht schijnt door enkele gaten in het dak, waaronder zich hopen half gesmolten sneeuw hebben verzameld. Een lange houten tafel, met een stoel aan elk uiteinde, staat er ondanks zijn lengte verloren bij in de verder lege ruimte. Af en toe hoor je een vleermuis langs vliegen. Een deuropening leidt terug naar de hal in het westen. Een enkele toorts aan de muur verspreidt flikkerend geel licht. >pak toorts Gepakt. >houd toorts vast Van die zin begrijp ik helemaal niets. >gebruik toorts Dat is geen werkwoord dat ik ken. >kijk De eetzaal De grote eetzaal is minder aangetast door het verval dan de meeste andere delen van het kasteel. Maanlicht schijnt door enkele gaten in het dak, waaronder zich hopen half gesmolten sneeuw hebben verzameld. Een lange houten tafel, met een stoel aan elk uiteinde, staat er ondanks zijn lengte verloren bij in de verder lege ruimte. Af en toe hoor je een vleermuis langs vliegen. Een deuropening leidt terug naar de hal in het westen. >w De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >kijk naar rotsblok Groot en ongenaakbaar, van zwart graniet in plaats van de lichtere steen waar het kasteel uit gebouwd was, draagt het rotsblok een kap van wit poeder. Er zijn kleine tekens in gekerfd. >kijk naar poeder Een laag sneeuw bedekt de bovenkant van het rotsblok. >kijk naar tekens Bij het licht van de toorts buig je je over de onhandige, hoekige letters. Je leest: "IK BEN BANG. HIJ DOET ME PIJN. ALS JE DIT LEEST, HELP ME DAN!" Maartje die schreeuwt met een stem zonder klank. >ren nw Op de binnenplaats Vanaf hier is de staat van het kasteel goed zichtbaar. Beide kleinere torens zijn van binnen geheel ingestort, en kunnen onmogelijk nog beklommen worden. Daarentegen ziet de grote toren, die aan de noordkant van de binnenplaats ligt, er nog vrijwel intact uit. De meest gebouwen zijn tot niets meer dan een hoop puin gereduceerd; alleen een ruïne in het zuiden en twee zalen in het zuidoosten hebben nog enige structuur. >kijk naar kleine toren Ik begrijp alleen het gedeelte: kijk naar de kleinere torens. >kijik naar de kleinere torens Dat is geen werkwoord dat ik ken. >kijk naar de kleinere torens De twee kleinere torens markeren de hoeken van het driehoekige kasteel die aan de voorkant liggen, waar ook de poort is. Beide hellen vervaarlijk naar buiten over, en vanaf hier kan je zien dat ze van binnen geheel zijn ingestort. >n Onderin de middelste toren De cirkelvormige ruimte ligt vol met stapels papier die zonder zichtbare organisatie zijn neergelegd. Verschillende stapels zijn omgevallen, maar blokkeren net niet de weg naar de trap die zich in het midden van de toren omhoog wentelt. Twee paar modderige voetstappen - het ene van een volwassene met zware laarzen, het andere van een kind op blote voeten - lopen vanaf de deur in het zuiden naar de trap. >kijk naar papier Grote stapels papieren liggen overal in de ruimte, chaotisch overhellend en op elkaar leunend. Je grijpt er willekeurig enkele vellen uit en bekijkt ze. Ze zijn allemaal identiek aan de brief die de baron elke nacht in je brievenbus laat bezorgen. Woedend smijt je de vellen weer op een stapel neer. >verbrand vellen Je houdt de toorts tegen een stapel papier aan, die onmiddellijk in de fik vliegt. >kijk Onderin de middelste toren De cirkelvormige ruimte ligt vol met stapels papier die zonder zichtbare organisatie zijn neergelegd. Verschillende stapels zijn omgevallen, maar blokkeren net niet de weg naar de trap die zich in het midden van de toren omhoog wentelt. Twee paar modderige voetstappen - het ene van een volwassene met zware laarzen, het andere van een kind op blote voeten - lopen vanaf de deur in het zuiden naar de trap. Het vuur slaat van de ene stapel op de andere over, sneller dan je had kunnen vermoeden. De halve zaal brandt reeds, en de weg naar buiten wordt door het vuur versperd. Een dikke rook stijgt op van het brandende papier. >h Je rent de met rook gevulde trap op, die rond en rond draait totdat je bijna bovenin de toren moet zijn. Als een engel der wrake stap je uit de rook naar voren, een grote kamer in. De kamer van de baron De ruimte is sober ingericht en donker, slechts verlicht door de kaarsen van één enkele kroonluchter. In het midden van de zaal ligt een berenvel; aan de wanden hangen de opgezette koppen van wolven, elanden en andere grote zoogdieren. Naast het berenvel staat een grote stenen troon, ingezet met felle robijnen die het licht van de kroonluchter duizendvoudig weerspiegelen. Achter de troon, aan de noordkant van de kamer, zijn twee grote bronzen deuren. Op de troon zit de baron. >kijk naar robijnen Felrode edelstenen weerspiegelen het licht van de toorts en de kaarsen, een zee lichtjes met de kleur van bloed. Vervormen ze de werkelijkheid, of tonen ze die zoals hij echt is? >kijk naar baron Een gespierde man, achterin de veertig, heeft een hermelijnen mantel strak om zich geen getrokken. Een sardonische glimlach speelt om zijn lippen, terwijl hij af en toe even met zijn vingers op zijn troon tikt of de zware kroon die zijn hoofd tooit iets verplaatst. "Welkom in mijn nederige domein," zegt de baron ironisch. >praat met baron "U moet begrijpen," zo begint de baron te spreken voordat je iets hebt kunnen zeggen, "dat ik slechts uit de meest nobele motieven heb gehandeld. Het is altijd alleen maar mijn wens geweest om uw dochter gelukkig te maken." (1) [Woedend] "Gelukkig? Zelf jouw beestachtige brein kan niet zo geperverteerd zijn dat je die leugens gelooft!" (2) [Bedroefd] "Nee, dat is niet waar. Haar geluk is nooit het doel van je handelen geweest." (3) [Vermoeid] "Spaar me je leugens - onze leugens. Ik heb ze te vaak gehoord, en ze al te vaak leren herkennen als de slappe zelfrechtvaardiging die ze zijn." Selecteer een optie >> 3 "Ik zie dat je begrepen hebt hoe de vork in de steel zit; je hebt onze aard leren doorzien. Maar - ik durf het bijna niet voor te stellen, maar misschien kan ik je helpen? Weet je wel dat ik, jij, wij beiden helemaal niet veroordeeld dienen te worden voor wat we gedaan hebben en zullen doen?" (1) "Want? Hoe zou het mogelijk zijn dat hier - juist hier! - niet veroordeeld mag worden?" (2) "Zeg niets. Het zijn toch maar mijn eigen gedachtenspinsels die je verwoordt." (3) Dood de baron voordat hij op je in kan praten. Selecteer een optie >> 1 "Ik geef toe, ik geef toe, het is niet gemakkelijk te begrijpen," stemt de baron in. "Maar toch is het zo. Kan men de adelaar veroordelen wanneer deze een jong lammetje verorbert? De schapen zullen ongetwijfeld zeggen van wel, en zij zullen de adelaar kwaadaardig noemen - maar zij kennen zelf de lust om lammetjes te eten niet. De adelaar is door de natuur zo geschapen dat hij wel lammetjes moet eten, het is zijn aard, hij kan niet anders. Hoe het kwaad de schapen het ook mogen vinden, in feite is er niets aan het gedrag van de roofvogel dat veroordeeld kan worden." (1) "En hoe heeft dat betrekking op jou, mij en Maartje?" (2) "En je wilt mij wijsmaken dat jij net als die adelaar bent, en Maartje als het lammetje?" Selecteer een optie >> 1 "Het is heel simpel! Ik zal puur voor mezelf spreken. Ik voel in mij een buitengewoon grote lust; en die lust is zo sterk dat ik niets heb dat hem kan overwinnen. Ik kan alles proberen wat ik wil: mijn morele gevoelens, mijn liefde, wat dan ook - allemaal zijn ze te zwak om de lust in mij te overwinnen. Dus doe ik wat ik doe; en ik kan ook niet anders. Maar hoe zou het slecht kunnen zijn om te doen wat je moet doen? Hoe zou je veroordeeld kunnen worden voor iets dat je helemaal niet anders gedaan had kunnen hebben? Hoewel het zo misschien op het eerste gezicht niet lijkt, ben ik in de grond net zo onschuldig als de adelaar; ik ben slechts een blad dat door een sterke wind wordt meegevoerd, en mijn baan kan ik niet zelf uitkiezen." (1) [Verslagen] "Je hebt gelijk. Er valt jou - er valt ons niets te verwijzen. Wij kunnen het ook niet helpen." (2) [Bedroefd] "Altijd weer zelfrechtvaardigingen. Kijk naar haar leed, stel je er voor open - en voel de schuld. Wij zijn schuldig, diep, diep schuldig, en je weet het, en je weet dat er geen excuus is." Selecteer een optie >> 2 De baron kijkt je eerst alleen maar strak aan, maar dan focussen zijn ogen op het oneindige. Langzaam, gedurende enkele minuten, transformeert zijn gezichtsuitdrukking, van een sardonische grijns via lichte afkeur tot regelrechte ontzetting. Plots staat hij op, wankelt even, valt dan voor je op zijn knieën op de grond. Tranen lopen over zijn gezicht, en met een haast hysterische stem smeekt hij: "Ja, ik ben schuldig, oneindig schuldig! Deze last is te zwaar voor mij, genade, genade, genade! Alstublieft, voor wat ik uw dochter heb aangedaan - kunt u mij vergeven? Ik smeek u, vergeef mij!" (1) "Nee. Hier is geen vergiffenis mogelijk." (2) "Ik vergeef je wat je mijn dochter hebt aangedaan. Ik ben zelf degene die de last moet dragen." Selecteer een optie >> 2 "O, dank u, dank u!" De baron kust je voeten, terwijl de tranen nog over zijn gezicht rollen. Dan staat hij langzaam op, vermant zich enigszins en neemt met alle waardigheid die hij nog op kan brengen de kroon van zijn hoofd. "Deze is nu van u," zegt hij, en overhandigt het metalen sieraad. Dan draait hij zich om en gaat hij weer op de troon zitten - een bleke schaduw van zijn vroegere zelf. > Pardon? >kijk De kamer van de baron De ruimte is sober ingericht en donker, slechts verlicht door de kaarsen van één enkele kroonluchter. In het midden van de zaal ligt een berenvel; aan de wanden hangen de opgezette koppen van wolven, elanden en andere grote zoogdieren. Naast het berenvel staat een grote stenen troon, ingezet met felle robijnen die het licht van de kroonluchter duizendvoudig weerspiegelen. Achter de troon, aan de noordkant van de kamer, zijn twee grote bronzen deuren. Op de troon zit de baron. >kijk naar baron Kalm maar bleek zit de baron op de troon. Zonder zijn kroon en zonder zijn sardonische, zelfverzekerde houding lijkt hij hier niet op zijn plaats; een gewone man die door de wendingen van een wreed lot ergens terecht is gekomen waar hij niet thuis hoort. >kijk naar mij In je ruige houthakkerskleding zie je er bijzonder mannelijk uit. Fikse spierbundels, een stoppelbaard en een stevige kaaklijn maken het plaatje compleet. >voel (de stenen troon) Je voelt niets onverwachts. >ruik Je ruikt niets onverwachts. >kijk De kamer van de baron De ruimte is sober ingericht en donker, slechts verlicht door de kaarsen van één enkele kroonluchter. In het midden van de zaal ligt een berenvel; aan de wanden hangen de opgezette koppen van wolven, elanden en andere grote zoogdieren. Naast het berenvel staat een grote stenen troon, ingezet met felle robijnen die het licht van de kroonluchter duizendvoudig weerspiegelen. Achter de troon, aan de noordkant van de kamer, zijn twee grote bronzen deuren. Op de troon zit de baron. >hoor Je hoort het bloed door je hoofd kloppen; verder hoor je niets bijzonders. >kijk naar berenvel Een bruine beer staart je met domme ogen aan vanaf de grond, alsof hij voor immer verbaasd is zich in deze situatie te bevinden. Echt prettig kan het ook niet zijn, wanneer je hele innerlijk je is afgenomen. >kijk naar sierraad Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >inventaris Je hebt bij je: een kroon een toorts (lustig brandend) een gescheurde pagina een hoop stenen een doorweekte pagina het hoofd van de gargouille een brief van de baron een winterjas (gedragen) een knuffelbeer een fotoboek een familiefoto je werkkleding (gedragen) >draag kroon Je pakt de metalen cirkel met twee handen vast, en zet hem voorzichtig op je hoofd. De kroon is zwaar en drukt pijnlijk op je geest. >kijk De kamer van de baron De ruimte is sober ingericht en donker, slechts verlicht door de kaarsen van één enkele kroonluchter. In het midden van de zaal ligt een berenvel; aan de wanden hangen de opgezette koppen van wolven, elanden en andere grote zoogdieren. Naast het berenvel staat een grote stenen troon, ingezet met felle robijnen die het licht van de kroonluchter duizendvoudig weerspiegelen. Achter de troon, aan de noordkant van de kamer, zijn twee grote bronzen deuren. Op de troon zit de baron. >kijk naar zelf In je ruige houthakkerskleding zie je er bijzonder mannelijk uit. Fikse spierbundels, een stoppelbaard en een stevige kaaklijn maken het plaatje compleet. >n Dat gaat niet; de bronzen deuren zijn in de weg. >open deur Zodra je op de deuren toeloopt beginnen ze open te zwaaien, van je af - erachter ligt niets dan duisternis. Je loopt verder, en wanneer je de drempel oversteekt valt de linker deur met een donderen geraas om, geeft een klap als een koperen gong en blijft liggen. Onmiddellijk daarna valt ook de rechter deur en laat nogmaals een door merg en been snijdende dissonant weerklinken. Je doet nog een stap, en staat... Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >kijk in spiegel Het gezicht van de baron staart je vanuit de spiegel tegemoet. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In de donkere kamer staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >i Je hebt niets bij je. >praat met maartje "Maartje," stamel je, "ik..." (1) [Bedremmeld] "Ik ben de slechtste vader die je had kunnen hebben. Het meest waardeloze schepsel, nog te min om je zelfs maar te mogen zien - en toch was ik het die over jou als ouder werd aangesteld." (2) [Wanhopig] "Ik kan niet goed praten wat ik al die jaren gedaan heb. Wat recht is is recht, en wat krom is is krom, en wat was ooit krommer dan dit? Maar misschien, heel misschien, kan ik proberen om het uit te leggen." (3) [Smekend] "Haat me niet, lieve Maartje, alsjeblieft. Ik weet wat ik heb gedaan en ik weet wat ik ben en ik weet dat ik het onmogelijke vraag, maar alsje-alsje-alsjeblieft, haat mij niet." Selecteer een optie >> 1 Maartje zwijgt angstig. (1) "Ik heb vannacht gedroomd, over wolven, gargouilles en baronnen. Een hele bizarre droom, maar hij heeft mij de ogen geopend." (2) "Je moet me niet haten, Maartje, want ik het is ook allemaal mijn schuld niet. Ik kan het ook niet helpen." (3) "Ik... ik wil het goed maken, Maartje. Ik wil het goed maken." (4) "Ik zal je niet om vergeving vragen, niet hier en niet nu, want ik weet dat het onmogelijk is mij die nu te geven." (5) "Ik wil je heel plechtig iets beloven, Maartje. Dit was de laatste keer. Het zal nooit meer gebeuren." Selecteer een optie >> 1 "Ik droomde," vervolg je, "dat ik jou moest redden uit de klauwen van een kwaadaardige baron. Maar toen ik op weg ging naar zijn kasteel werd mij de weg versperd door een hongerige wolvin die voedsel voor haar jonkie zocht. Ik heb haar leed gedeeld, en die band van gezamenlijk treuren overwon onze vijandschap." (1) "Zo leerde ik dat alleen wanneer iedereen die in een smartelijke situatie gevangen gehouden is elkaar leert begrijpen, er een oplossing gevonden kan worden." (2) "Zo leerde ik dat mijn smart mij de kracht kon geven om mijn woestheid te weerstaan." (3) "Zo zag ik in dat zwelgen in zelfmedelijden leidt tot passiviteit, en dat de wolvin haar jong verontachtzaamde omdat ze te veel nadacht over haar leed." Selecteer een optie >> 1 "Toen ik verder ging ontmoette ik een gargouille, die mij probeerde te tonen wat mijn probleem werkelijk was. Hijzelf was ook de gevangene van een duistere cirkel van misdaad en leed. Uit barmhartigheid doodde ik hem." (1) "Maar als voor hem de dood het beste was, waarom zou dat dan niet ook voor mij gelden?" (2) "Maar was de dood niet een veel te gemakkelijke uitweg? Had hij niet zijn schuld moeten dragen, zoals wij allen onze schuld moeten dragen?" (3) "Maar daarmee deed ik hem groot onrecht, want ik ontnam hem zijn waardigheid. Alleen hijzelf had die ultieme keuze mogen maken." Selecteer een optie >> 3 "Uiteindelijk ontmoette ik de baron, mijn grote tegenstander. Ik vergaf hem zijn zonden. Het waren in feite altijd al de mijne." (1) "En nu zal ik ervoor moeten boeten." (2) "Maar voordat ik zelf vergeven kan worden zal er nog heel wat moeten gebeuren." (3) "Het is allemaal mijn schuld. Vanaf vandaag zal ik dat erkennen." Selecteer een optie >> 1 (1) "Je moet me niet haten, Maartje, want ik het is ook allemaal mijn schuld niet. Ik kan het ook niet helpen." (2) "Ik... ik wil het goed maken, Maartje. Ik wil het goed maken." (3) "Ik zal je niet om vergeving vragen, niet hier en niet nu, want ik weet dat het onmogelijk is mij die nu te geven." (4) "Ik wil je heel plechtig iets beloven, Maartje. Dit was de laatste keer. Het zal nooit meer gebeuren." (5) Er valt niets meer te zeggen. Selecteer een optie >> 3 (1) "Ik weet wat ik gedaan heb, en ik wil dat je weet dat het me meer spijt dan ik ooit zal kunnen zeggen. Ik heb geen rechtvaardiging. Het enige wat ik nog kan zeggen is dat ik alles, werkelijk alles, wil doen om wat ik kapot heb gemaakt weer te herstellen." (2) "Ik weet wat ik gedaan heb. Ik weet wat ik kapot heb gemaakt. Ik heb geen rechtvaardiging. Maar bij god, ik zweer dat ik alles zal doen wat ik kan om je niet nog meer te schaden." Selecteer een optie >> 2 (1) [Wanhopig] "Waarschijnlijk zal je me nooit kunnen vergeven. Daar zal ik mee moeten leren leven. Het is ook niet te begrijpen, wat ik gedaan heb; voor altijd moet ik een duistere schim in je jeugd blijven. Daar is nu niets meer aan te doen." (2) [Bijna in tranen] "Ik durf er niet op te hopen dat je me ooit zult vergeven... maar ik hoop dat je me ooit, over hele lange tijd, een heel klein beetje zal kunnen begrijpen. Ik ben geen monster, Maartje; wat ik ook ben, ik ben geen monster. Ik hoop met heel mijn hart dat je dat ooit zal zien." Selecteer een optie >> 1 De stilte drukt op je geest. (1) "Je moet me niet haten, Maartje, want ik het is ook allemaal mijn schuld niet. Ik kan het ook niet helpen." (2) "Ik... ik wil het goed maken, Maartje. Ik wil het goed maken." (3) "Ik wil je heel plechtig iets beloven, Maartje. Dit was de laatste keer. Het zal nooit meer gebeuren." (4) Er valt niets meer te zeggen. Selecteer een optie >> 3 Op het gezicht van Maartje is niet af te lezen dat ze je gehoord heeft. (1) Ik heb al zoveel gelogen, natuurlijk gelooft ze me niet. (2) [Onhoorbaar fluisterend] "Echt waar, lief meisje, echt waar. Nooit meer." Selecteer een optie >> 1 (1) "Je moet me niet haten, Maartje, want ik het is ook allemaal mijn schuld niet. Ik kan het ook niet helpen." (2) "Ik... ik wil het goed maken, Maartje. Ik wil het goed maken." (3) Er valt niets meer te zeggen. Selecteer een optie >> 3 >kijk In Maartjes kamer In de donkere kamer staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >kijk naar knuffelbeer Vroeger geloofde je dat knuffels 's nachts tot leven kwamen, en in het donker hele gesprekken met elkaar voerden. Maar Bruin ziet er maar levenloos uit. >pak knuffelbeer Gepakt. >kijk naar knuffelbeer Vroeger geloofde je dat knuffels 's nachts tot leven kwamen, en in het donker hele gesprekken met elkaar voerden. Maar Bruin ziet er maar levenloos uit. > Pardon? >z Waarom loop je de gang op? (1) Het is me gelukt me te beheersen. Ik heb de lust overwonnen. (2) Ik loop alleen even terug om iets te halen. Selecteer een optie >> 1 Terwijl elke vezel van je lichaam schreeuwt dat je je bij Maartje neer moet vleien en één met haar moet worden, draai je je om en loop je weg. Je bent sterker dan de lust. Je bent sterker. Is de band van de lust nu voorgoed gebroken? (1) Ja. Dit was de laatste nacht dat ik de tocht heb ondernomen. (2) Nee. Deze strijd zal nog vele malen gestreden moeten worden. Selecteer een optie >> 2 Kan Maartje je ooit je daden vergeven? (1) Nee. Of ik haar leven nu voor altijd verpest heb of niet, ze zal me altijd blijven haten. (2) Ja. Met de tijd helen de wonden en neemt haar haat af; en misschien zal er een dag komen dat ze me een heel klein beetje zal begrijpen, en een heel klein beetje medelijden - of zelfs liefde - zal voelen. Selecteer een optie >> 1 Zal jullie gezin nog normaal en gelukkig kunnen worden? (1) Het zal tijd kosten, maar het zal gebeuren. Zelfs de ergste wonden helen. (2) Nee, als Maartje haar leven weet terug te vinden dan zal dat buiten ons gezin zijn. (3) Misschien, maar zonder mij. Deze nacht zal ik voor altijd uit haar leven en dat van Hilde verdwijnen. Selecteer een optie >> 3 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN, het MENU (met informatie over hulpverlening, en over de gedachten achter "De baron") bekijken of een EINDE aan het verhaal maken? >